Onderstaande recensie over de bundel de Slalom soft van Paul Bogaert werd gepubliceerd in: Kunsttijdschrift Vlaanderen, april 2010, nr. 330 (jaargang 59/nr.2).
De tristesse van plastic palmbomen en poëzie
Lotte Loncin
In zijn vierde bundel, de Slalom soft, roetsjt Paul Bogaert langs het jargon van zakenlui en poëtische pareltjes, ironie en moedeloosheid, alledaagsheid en verrassende beelden. Hij baant zich een weg door de werkelijkheid en is vlijmscherp in zijn analyse. De ingenieuze bundel blijft boeien. Paul Bogaert heeft de Herman de Coninckprijs dubbel en dik verdiend.
Op het eerste gezicht lijkt het werk veel weg te hebben van een roman. Het verhaal speelt zich af in een zogenoemd subtropisch zwemparadijs. Het hoofdpersonage is een badmeester, die zich staande probeert te houden in het tumult van de managers en de bezoekers. Maar de Slalom soft heeft meer om het lijf. Wie verder kijkt dan de bedompte ramen van het zwemparadijs, ontdekt talloze dubbele bodems.
Zo is er maar een dunne scheidingslijn tussen de badmeester en de dichter. In het vierde gedicht bijvoorbeeld groet het hoofdpersonage, als een volleerde leerling van Paul van Ostaijen, de dingen. De dichter en de hoofdfiguur zijn meesters, redders en scheppers, al kleeft er een goed gevoel voor ironie aan dat rollenspel.
Het zwemparadijs met zijn nepwatervallen, valse rotspartijen en would be-palmbomen is een feestzaal voor banaliteit en zinloosheid. Niets valser dan de place to be. Hoe de mens ook probeert te ontsnappen aan de alledaagsheid, de orde van de dag slaat terug. Gelukkig toont zich in de beklemming de meester en weet Paul Bogaert van die banaliteit poëzie te smeden. Mooie, poëtische vondsten (Ik wil een vlinder zijn. /Ik blink als een sticker.) zorgen ervoor dat de ironie en de harde toon die de dichter aanslaat, niet ontsporen.
Er valt enorm veel te vertellen over de Slalom soft. Hoe meer je de bundel leest, hoe meer lagen je erin ontdekt. Geen lichte lectuur voor aan de rand van het zwembad, wel een dichtbundel in staat van permanente Bingo.
LONCIN, Lotte – ‘De tristesse van plastic palmbomen en poëzie’ – in: Kunsttijdschrift Vlaanderen, april 2010, nr. 330.