Je schroeft, je schrijft een fles
bodyolie open. Wie denk je, oei,
beetje onhandig, wie denk je te zijn,
wie denk je te worden
als je het uitsmeert, als je tokkelt
en wrijft en blijft duwen en kneden en knijpen?
Omarmend, gepaard en gekruist
strijd je tegen de tegenstand.
Je gaat erop in. Je gaat erin op.
Tot je het beseft.
De balsem krijg je niet door het klavier.
De poema krijg je niet op papier.
Paul Bogaert
Gedicht dat verschenen is in Het Liegend Konijn
Op de deur van de backstage:
nog warm, de vingerafdrukken
van het toegangsbeheer, het flexwerk
van de zon en haar stralen.
Op de matras: onze knowhow, oeroude
instructies in oortjes, het wachtwoord was
sapperdeflap, het hoofdkwartier vraagt
de liefdesbeet kamerbreed te vertalen in alle filialen.
In de boogiewoogietunnel: het buikgevoel
in mijn wingdings, jouw axioma’s
in het krijgsgewoel van onze ogen.
Waardoor we dus niet meer uit elkaar kunnen groeien.
Paul Bogaert
Gedicht geschreven voor DW B 2021 2: Het complot | Uitgeverij Vrijdag
Voet op pedaal
en de splash en de crash en simsalabim
tot alles in staat met de wortel, de stok
om het bekken te slaan en te strelen.
Het weerwerk een symbolenstrijd, slag
om de arm, zweet op het hoofd, de hand
op het hart, woordvoerder, bescherm ons,
de werkweek, in nauwe schoenen, de hark
op de grond, bescherm ons trommelvlies,
op ontploffen staat de tekstballon
tussen het nog niet zien
en het hebben zien aankomen.
Ondertussen tentakels
die waarschuwingsvensters sluiten
zoals pop-upadvertenties.
Cimbalen waarop de hand wordt gelegd.
Paul Bogaert
Gedicht geschreven voor de reeks Samenleving & Poëzie, een samenwerking van het maandblad Samenleving & Politiek en Poëziecentrum.
Op ons vliegend tapijt
is er voor theoretici geen plaats.
De uitnodiging om lijfelijk te ontsnappen
aan ons mat en tam, voorspelbaar leven komt neer op
een vereenvoudiging, ritmisch
bewegen, het naar elkaar heen en weer
schuiven van inhoud en vorm.
Onze ledematen worden zwaar.
Uiteindelijk zal dit traject
vol lussen en opstijgend vocht
tot een inkanteling leiden. Spijtig
dat onze wensen
niet op ons voorhoofd verschijnen.
We moeten raden wat er staat.
Benieuwd hoe iets als dit begint en eindigt? Lees de volledige cyclus BIERFIETS (7 gedichten).
Al wie opgewekt is, mag naar zaal Paardenbloem.
Dat geldt ook voor iedereen die sterk en spontaan is.
Ook sociale of stoere personen gaan met Geoffrey mee.
De anderen blijven hier om de grondverf
om te roeren en daarna een dunne laag aan te brengen.
Daar heeft iemand een vraag, graag in de loopmicrofoon.
Wat met de zelfverzekerde mensen?
Nog even jullie aandacht. Ook zelfverzekerde mensen mogen
Geoffrey of Sylvia volgen naar de Paardenbloem.
Uit: Ons verlangen – ONZEKERHEDEN 12
Dit gedicht beluisteren op Lyrikline.org (tekst en audio).
Dit gedicht door Paul Bogaert gebracht op Nacht van de Poëzie 2018 Utrecht (YouTube VPRO).
14 JAAR
Meer licht. Meer welzijn en gezondheid.
Zou je denken. Maar de meisjestent is meer
een onafhankelijke denktank.
Er worden njets gefabriceerd.
Ze zuigen er tictacjes op. Ze snuiven er
alcoholstift. Ze likken
aan labels. Aan hun vingers
kleven adresetiketten. Ze hebben een handschrift
voor spreuken. Ze verzinnen folteringen
op post-its voor lastige klanten.
Dit kan uitgewerkt worden
tot een longread
over silhouetten, panoramavrijheid en oversteekbewegingen.
Iets voor gevorderden. 3D-dingen.
14 JAAR
Aan de andere kant, het morsige
lachen om een klinkerbotsing, een valse
hoest, sshhht, een halve libel, het heimelijk ergens
spuiten van shampoo. Van hand tot hand
gaat het Nieuw Moppenboek voor de Jeugd
om erin te rochelen.
Volgen soortgelijke feiten.
Tussenpozen, verdunde imitaties.
En daarna dus, zou je denken, ben je vrij.
Toch is er in de jongenstent
niet voor elk gewoontedier een plaats.
Dat luistert. Dat graaft elk zijn gang.
Ineens kan alles anders zijn, oorzaak of gevolg
van een nachtelijke overname.
uit: Zo kan het niet langer
STIL
Gij aarzelt niet als ge wat zegt
en gij lijkt sprekend als ge zwijgt
op iemand die het beter weet.
Maar nu er nog wat braaksel hangt
als woorden aan uw lippen,
aan uw open mond, nu krijgt
gij het niet uitgelekt, niet uitgelegd.
Trager moet gij leren inhaleren
als ik uw natte lippen kus,
uw tong van kippenvel.
De huig moet nu geparfumeerd:
gij moet de opening van de verstuiver
in de mondholte houden en drukken
en slikken, niet stikken.
Uit: WELCOME HYGIENE
Niets aanraken en in afwachting
afstandelijk in- en uitzoomen en beseffen
hoe brutaal en hoe blootgesteld nu.
Na de vaststellingen
de opening optimmeren met rek- en strekoefeningen,
volstorten met rek- en strekoefeningen,
de rek- en strekoefeningen afbouwen,
stoppen met de rek- en strekoefeningen en voelen
hoe moe het lijf van overmoed,
van het gedachtegoed.
Dit gedicht is verschenen in Het Liegend Konijn.