Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘Circulaire systemen‘ van Paul Bogaert.
Vorig gedicht | Volgend gedicht
10
Men vermengt iets machinaal.
Men is verslaafd zodra een oog valt
in de slag. De blik verengt tot wat zich
blootwoelt en begraaft, tot wat zich
steeds verlegt. Men ziet er van alles in.
Als er iemand iets invalt,
wendt men geen filter aan.
Men voelt het aan.
Men roert de eigen roersels op
met een betrekkingswaan.
Uit: Circulaire systemen