Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘Circulaire systemen‘ van Paul Bogaert.
Vorig gedicht | Volgend gedicht
20
Hoe opvallend zijn de letters
op het draaiend, voortdurend ooit
beschaduwd oppervlak.
Wat een achtergrond! In het licht
daarvan kan niets onopvallend zijn.
Men kijkt het best op een afstand toe.
Straks komt er specie uit
de opening die zich ergens
concreet en zinvol instort.
Hoe veraf is het betonrot nu.
Uit: Circulaire systemen