21

Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘Circulaire systemen‘ van Paul Bogaert.

Circulaire systemen. Gedichten.

Vorig gedicht | Volgend gedicht

21

Men isoleert een mens met werkhandschoenen
aan een bekistingsplaat. Niets wijst
op een constructiefout. Al snel knelt, knalt net niet
de scène die men leest. Men vernauwt
de spleten tot de zonflits van de ogen valt.
Wie dan inzoomt op het ter plekke draaiend gat,
wordt zijn eigen spilfiguur.
Geen mens die het ergste vreest.
Geen handlanger
die het voor mogelijk houdt.

Uit: Circulaire systemen