Onderstaande 6 gedichten komen uit de bundel ‘WELCOME HYGIENE‘ van Paul Bogaert.
Vorige cyclus | Volgende cyclus
WELCOME HYGIENE
GOED SCHUDDEN
Ik eet hier vloeipapier
dat aan mijn lange tanden plakt
en maal het met wat speeksel fijn.
Ik proef de vlekken van de grond,
mijn vingers en de schrik als krijtstof
in mijn keel. Het smaakt naar moddervis.
En ook de pen
die niet meer schrijven wil. Ik slik.
Bevoel mijn graten.
Laat me hier een tijd verteren.
Straks ga ik, de buik vol stenen,
naar de beek. Ik ken mijn wegels wel.
Het grind. Luister.
GOED SCHUDDEN
Ik ben ouder in het water.
De lucht die op mijn schouders slaat,
de sneeuw die valt in mij
en die niet smelt maar droesem is.
En wat er uit mijn handen glijdt.
Ik wacht als berg.
Het is de zwaartekracht.
Dat ik niet houdbaar blijf.
Was je handen. Spoel mij uit.
WELCOME HYGIENE
Wat je zei was onverdund.
En het bleek ook efficiënt:
ik zie niks meer. Mijn hoofd is proper
nu en wit. Het is gedaan.
Ik duwde eerst mijn ogen in
en hield mijn hoofd naar achteren.
Dan goot ik de gaten vol
met eau de javel en white spirit.
Dat alles weggaat is een waan.
Het is de lucht die ijlig is
Geef me tijd om bij te komen.
Begraaf me waar ik water
vroeg en laat me zijn – buiten bereik –
van vis.
Dit gedicht beluisteren op Lyrikline.org.
STIL
Nu het al geleden is,
nu zeg ik dat: ik implodeer.
Gij hoort het niet want doffer dan
de slag van ‘t hart, is het dat ik
implodeer. Ik leg mij neer.
Maar stekeldoorn, het licht
houdt mijn lijf wel degelijk
in stand. Nu het al geleden is,
nu gebeurt het keer op keer:
dat ik denk dat het uw handen zijn
als bode van wat ik wil horen.
Slaapt gij mijn lief of zijt gij dood?
STIL
STIL
Gij aarzelt niet als ge wat zegt
en gij lijkt sprekend als ge zwijgt
op iemand die het beter weet.
Maar nu er nog wat braaksel hangt
als woorden aan uw lippen,
aan uw open mond, nu krijgt
gij het niet uitgelekt, niet uitgelegd.
Trager moet gij leren inhaleren
als ik uw natte lippen kus,
uw tong van kippenvel.
De huig moet nu geparfumeerd:
gij moet de opening van de verstuiver
in de mondholte houden en drukken
en slikken, niet stikken.
PERMANENT
Een vertrek, iets dat inkijk belet.
De waarheid omtrent nabepaling:
Ik bedien mij van twee middelen:
De drang naar het beton,
de mogelijkheid onwel te zijn.
Maar ook: de indolentie van de gel,
de neiging nooit te drogen.
Men moet zijn eigen barbier zijn.
Uit: WELCOME HYGIENE