Onderstaande korte recensie over de dichtbundel ‘AUB’ van Paul Bogaert verscheen in: ‘De 100 beste boeken’ – In: Snoeckx 2007, p. 12.
100 beste boeken 2006
JEROEN OVERSTIJNS
Het lijkt spaarzame poëzie als je de bladspiegel bekijkt. Weinig woorden op een blad. Zelfs geen titel voor de gedichten. Je ziet een dichter voor je die in een afgelegen tuinhuis zijn woorden wikt terwijl hij in zijn botten de pijn van de wereld voelt. Maar daarna lees je deze gedichten van Paul Bogaert en voel je wel iets anders. De beelden zijn nooit vergezocht. Ze lijken uit het alledaagse gegrepen. Een bord met daarop ‘handelaars bereikbaar’. Een congres met werkgroepen. Zinnen die bij de bakker zouden kunnen worden uitgesproken. Tot je de weerhaken ontdekt. Problemen worden dan probleems. Alsof het dagelijks leven ineens van een skischans wordt geduwd. Zonder lessen. Paul Bogaert bedriegt de taal en de werkelijkheid. Hij doet dat met de anonieme, zwijgzame bravoure van iemand die zich bij mededogen niet goed voelt. Veel te intiem. En zo worden deze alledaagse gedichten later toch weer afstandelijk. Afstoting en nabijheid. En vooral veel raffinement.
OVERSTIJNS, Jeroen – ‘De 100 beste boeken – AUB’ – In: Snoeckx 2007, p. 12.