Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘AUB‘ van Paul Bogaert.
Vorig gedicht | Volgend gedicht
Liefdadigheid nu.
Vandaag nagels die nauwelijks de zijhuid raken.
Wachtend
komt de bekende zin op, terug
zeg ik, weg, laat het bedje gespreid.
Het zogenaamde vlamvertragend kussen
in de rug. De kostelijke misvatting
dat je zo’n verhoging met je lippen kalmeert of met vingers
kunt blussen.
Later zal het opzien baren:
een wrevel op een röntgenbeeld
of
in de actieve ingewanden een pincet.
Uit: AUB – WRIJVINGEN