Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘AUB‘ van Paul Bogaert.
Vorig gedicht | Volgend gedicht
Voltanken
in een uitdijend kwartier ons ter beschikking.
Met een streling af en toe.
Hoe je met dezelfde mensenwensen
de praktijk vult.
Hoe lang kun je een spontane
zijligging volhouden
voor een glaswand waarachter een paramedicus
opgewonden gesticuleert (iemand overtuigt?)
en dan
met een vinger
begint te tikken, tik, tik, tik,
of tik, tik, tik, tegen de tijd, of, huiver,
tegen een in de aanblik alsmaar groeiende spuit?
Uit: AUB – WRIJVINGEN