Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘Circulaire systemen‘ van Paul Bogaert.
Vorig gedicht | Volgend gedicht
12
Open en bloot legt men zich graag
in de duizend handen van de elektriciteit.
Mondiaal vereist het hart massages.
Men doodt de tijd aldus:
men anticipeert in de kop op tegenwind,
men stopt in de maag een onderstroom,
takt wat spanning af en
reanimeert wat men bemint.
In geval van oude voltages
rest enkel oogcontact.
Uit: Circulaire systemen