18

Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘Circulaire systemen‘ van Paul Bogaert.

Circulaire systemen. Gedichten.

Vorig gedicht | Volgend gedicht

18

Gelijk men kakkerlakken ziet
(die men ook later in de taartvorm vindt),
zo kan men reageren op wat de wandklok toont.
Niet op de uren die in muren dringen
van woonst of werkvertrek.
Maar op uren die, van de wijzers afgespat,
verdwijnen en verdwenen zijn,
hoewel ze in glitterpakken
op het netvlies hangen.
Dat is wat ons de wandklok toont.

Uit: Circulaire systemen