Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘Zo kan het niet langer‘ van Paul Bogaert.
ZO KAN HET NIET LANGER
Eindelijk, het nieuwe jaarverslag!
De ragfijne terzijdes, de rondzwevende haakjes.
Het constante geschud en gezift. Het gespin
over het zeven van de verbeteringen
en het verbeteren
van de zeven. Het geklingklang aan de mond
van de clichéoven. De hitte in de kruipkelder waarin
héél goede vrienden (Bangerd & Slimmeling, betrapt!)
elkaar weer aan het inoliën zijn.
Het geklooi met spanningsbogen.
Het afvoerprobleem in de spijtcabine.
Instabiele ego’s in vuile wisselbaden.
De kinderziekten van de chatbot van het
overurenwinkelmandje. Te hoog opgestapelde
wist-je-datjes vol kwaadaardige code, gereed voor de wals.
Het geratel van de koeling van het voorspellingsmodel.
De walm rond de vaten met overdatumerrata.
Men overleeft het niet zonder ventielen en zware massages.
Jaja, het is hard werken in de uitsloverij.
uit: Zo kan het niet langer – IK ZIE HET PROBLEEM NIET
Toelichting bij dit gedicht (4 min interview in VPRO-Radioprogramma ‘Nooit meer slapen’)
Dit gedicht werd ook gepubliceerd op Neerlandistiek, online tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek en op Laurenz Jz. Coster