Onderstaand gedicht komt uit de bundel ‘Circulaire systemen‘ van Paul Bogaert.
Vorig gedicht | Volgend gedicht
11
Men positioneert een apparaat.
Het midden is de beste plek
voor het geluid dat straks
de buurt verleidt.
Nu nog houdt
de straal zich in, straks danst het ding.
Centraal! Kunstmatig! Uitgepuurd!
Men wandelt weg, de hitte uit.
Men ontdekt de lichaamshuid, een raakvlak
met iets anders, men brengt zichzelf in veiligheid.
Uit: Circulaire systemen